Kurs Terapia Manualna - Chiropraktyka Diagnostyka manualna, manipulacje i mobilizacje więzadłowo - stawowe. Kręgosłup szyjny, piersiowy, lędźwiowy, miednica, kończyny górne i dolne.

O Chiropraktyce

„Chiropraktyka obejmuje szereg technik diagnostycznych i leczniczych, mających na celu przywrócenie funkcji ruchu we właściwych zakresach i swobodzie.„

Terapia manualna jest metodą leczenia znaną na całym świecie pod postacią rękoczynów mających na celu spowodowanie właściwego ułożenia stawów kręgosłupa i stawów obwodowych. W Stanach Zjednoczonych i Europie rozwija się w dwóch zasadniczych kierunkach, jako osteopatia i chiropraktyka. W praktyce leczniczej terapeuta korzysta z obydwu. Jednak z uwagi na przekonania, podejście do sposobu prowadzenia terapii, swoje cechy osobnicze terapeuci utożsamiają się często bardziej osteo- lub chiro- praktyką. W medycynie wschodniej, co warto podkreślić, nie tworzy się podziałów na chiropraktykę i osteopatię. Nie traktuje się terapii manualnej jako osobnej dyscypliny. Manipulacje na stawach są włączone w całościowy system leczenia, stosowany równolegle z ziołami, akupunktura, czy gimnastyką. Nie ma podziału na masaż i kręgarstwo. Techniki mobilizacji stawów są włączone w systemy masażu i są ich integralną częścią. Świat zachodni ponad miarę stosuje podziały, wyodrębnia, klasyfikuje i systematyzuje różne sposoby terapii, tworząc szkoły i style osteopatii i chiropraktyki.

Nazwa chiropraktyka, pchodzi od słów chiro (grec) oznacza ręka oraz praktic (grec) oznacza czynić. Jako dziedzina medycyny niekonwencjonalnej kojarzona była z kręgarstwem, poniekąd słusznie. Podstawy chiropraktyki opierały się na przeświadczeniu, że od ustawienia kręgów, stanu kręgosłupa zależy zdrowie organizmu. W zaburzeniach tego obszaru dopatrywano się chorób narządów wewnętrznych, bólu  głowy, neuropatii itp. Chiropraktyka jak osteopatia również posiada systemy diagnozy i leczenia. Są one podobne do osteopatycznych. Techniki wykonywania rękoczynów są podobne. W toku rozwoju również chiropraktyka zajęła się leczeniem stawów obwodowych.

          W tym samym czasie gdy Still zakładał swoją szkołę osteopatii, D.D. Palmer założył szkołę chiropraktyczną. W odróżnieniu do osteopatii chiropraktyka skupiała się na samym kręgosłupie. Równolegle do powstających szkół osteopatycznych, powstają w Europie i na Stanach Zjednoczonych szkoły chiropraktyczne i towarzystwa, np. Towarzystwo Naukowe Artrologii i Chiropraktyki w Niemczech, Anglo – European College of Chiropractic. Chiropraktyka zaczeła się również wkradac w siatkę dydaktyczną uczelni wyższych wydziałów lekarskich. W Polsce działają dwie organizacje: Polskie Towarzystwo Lekarskie Medycyny Manualnej i Polskie Towarzystwo Medycyny Manualnej. 

Mówiąc o historii należy nawiązać do czasów bardzo odległych. Pierwsze znane i potwierdzone wzmianki o leczeniu manualnym pochodzą z Azji i Egiptu, ok. 5000 lat temu. Liczne wzmianki o medycynie manualnej pochodzą z dzieł Hipokratesa, żyjącego na przełomie IV-V w. p.n.e. w 1000 roku Avicen z Bagdady opublikował pracę naukową „Quanun”, w którym opisane są liczne manipulacje. Świadczy to o tym, że obecnie znana nam medycyna manualna ma korzenie sięgające daleko wstecz do czasów bardzo odległych. Fakt, że przetrwała i ewaluowała, obecnie jako doskonalsza dyscyplina medyczna, świadczy o jej skuteczności i uniwersalności, przynosząca wspaniałe rezultaty lecznicze.

          U nas nurt lekarski sięga początków XX w. znane są publikacjie dr Olgierda Krukowskiego „Kręgarstwo jako nowa metoda leczenia” i autorstwa księdza M. Pawłowskiego „Kręgarstwo czyli sztuka nastawiania nadwichniętych kręgów jako jako zasadniczej przyczyny chorób. O. Kurowski w swojej przedmowie wyjaśnia, że „nauka o kręgarstwie powstała jako protest przeciwko zbędnemu wprowadzaniu lekarstw i jako dobitne podkreślenie odpornościowych sił samego ustroju”.